ÇÀÐÈÑÎÂÊÈ ê 7-ìó ÀÐÊÀÍÓ ÒÀÐÎ

 
 
 

ÍÀ ÃËÀÂÍÓÞ

ÑÁÎÐÍÈÊ

ÇÀÐÈÑÎÂÊÈ

ÑÑÛËÊÈ

 ÁÈÁËÈÎÒÅÊÀ 

 

ËÀÒÈÍÑÊÎ-ÐÓÑÑÊÈÉ ÑËÎÂÀÐÜ

 

 
 

vicu

V: vica - vice - vici - vict - vicu

   

vīculus, ī m [demin. ê vicus] äåðåâåíüêà, íåáîëüøîé ïîñ¸ëîê C, L, Vlg. [B.32]

 

 
     
 

vīcus, ī m 1) äåðåâíÿ, ïîñ¸ëîê (vicos exurere C; per pagos vicosque T); 2) êðåñòüÿíñêèé äâîð (vicum vendere C); 3) ãîðîäñêîé êâàðòàë (omnis in urbe v. C); óëèöà, ïåðåóëîê (in vico angusto habitare Pt). [B.32]