ÇÀÐÈÑÎÂÊÈ ê 7-ìó ÀÐÊÀÍÓ ÒÀÐÎ |
||||||
|
||||||
vicu |
||||||
vīculus, ī m [demin. ê vicus] äåðåâåíüêà, íåáîëüøîé ïîñ¸ëîê C, L, Vlg. [B.32]
|
||||||
vīcus, ī m 1) äåðåâíÿ, ïîñ¸ëîê (vicos exurere C; per pagos vicosque T); 2) êðåñòüÿíñêèé äâîð (vicum vendere C); 3) ãîðîäñêîé êâàðòàë (omnis in urbe v. C); óëèöà, ïåðåóëîê (in vico angusto habitare Pt). [B.32]
|
||||||