ЗАРИСОВКИ к 7-му АРКАНУ ТАРО

 
 
 

НА ГЛАВНУЮ

СБОРНИК

ЗАРИСОВКИ

ССЫЛКИ

 БИБЛИОТЕКА 

 

ЛАТИНСКО-РУССКИЙ СЛОВАРЬ

 

 
 

dest

D: de: des: desa - desc - dese - desi - deso - desp - desq - dest - desu

   

dē-sterno, strāvī, strātum, ere рассёдлывать (equos Veg); развьючивать (camelos Vlg). [B.32]

 

dē-sterto, tuī, —, ere перестать храпеть, перен. очнуться от мечтаний Pers. [B.32]

 
 
     
 

dēstico, —, —, āre пищать по-мышиному Su. [B.32]

 

dēstīllātio, ōnis f капание, истечение, мед. катар CC, Sen: d. narium PM насморк; d. ventris PM понос. [B.32]

 

dē-stīllo, āvi, ātum, āre стекать каплями, капать V, CC; сочиться (puro nardo Tib): d. odore PM струить аромат. [B.32]

 

dēstina, ae f [destino] крепление, устой, подпора Vtr, Aug. [B.32]

 

I dēstināta, ōrum n [destino] намерения, планы (destinatis alicujus adversari T). [B.32]

II dēstināta, ae f невеста Su. [B.32]

 

dēstinātē adv. упорно, непоколебимо (certare Amm). [B.32]

 

dēstinātio, ōnis f [destino] 1) определение, назначение, избрание (consulum PJ); 2) твёрдое решение, план действий (ex destinatione alicujus PM): haud dubiā destinatione discessērunt T приняв твёрдое решение, они разошлись; 3) упорство Amm. [B.32]

 

dē-stino, āvī, ātum, āre [одного корня с stare] 1) утверждать, укреплять, прикреплять (naves ancoris Cs; antennas ad mālos Cs): negotio destinari Ap быть связанным делом; 2) определять, назначать (tempus locumque ad certamen L; materiam ad scribendum Q; alicui provinciam L): dies destinatus Just назначенный день; 3) обрекать (aliquem morti QC, Fl или ad mortem L): supplicio destinatus T осуждённый на казнь; operi destinatus Cs занятый на (фортификационных) работах; d. aliquem animo auctorem caedis L уверенно считать кого-либо убийцей; sententia destinata C определённое мнение; destinatus obdūra Ctl будь упорен и твёрд; destinatum est mihi facere aliquid Su, PJ я твёрдо решился сделать что-либо; ex destinato Sen, Su или destinato Su с умыслом, преднамеренно; 4) наметить в качестве цели, метить, целить (во что-либо) (d. locum oris L): destinata ferire QC попадать в намеченную цель; 5) предназначать, сватать (alicui filiam suam PJ); назначать, выдвигать (aliquem consŭlem T); 6) намечать к покупке, покупать: quanti destĭnat? Pl за сколько он намерен купить (этот дом)? [B.32]

 

dē-stituo, uī, ūtum, ere [statuo] 1) водружать, устанавливать (palum in foro Gracchus ap. AG); ставить, помещать (aliquem ante tribunal L; cohortes extra vallum L): destitui in miserrimā fortunā C оказаться в самом бедственном положении; 2) оставить, покинуть, бросить (freta destituunt in litore pisces V): d. aliquem C etc. бросить кого-либо на произвол судьбы; destitutus (ab) omnibus Q etc. всеми покинутый; destitutus (a) spe QC, L потеряв(ший) (всякую) надежду; spes me destituit Tib, L или destitutus sum spe L я лишился надежды; (Octavium) destituit ventus L флот Октавия был застигнут штилем; conata alicujus d. VP провалить чьи-либо попытки; partem verborum d. Q проглатывать часть слов; d. fugam O перестать бежать, остановиться; 3) обмануть: d. aliquem mercede pactā H обманом лишить кого-либо обусловленной мзды; d. spem alicujus Just, L, QC обмануть чью-либо надежду. [B.32]

 

dēstitūtio, ōnis f [destituo] 1) оставление (на произвол судьбы) Su, Eccl; 2) обман, вероломство (destitutione iratus C); 3) уничтожение: d. peccati Vlg очищение от греха. [B.32]

 

dēstitūtor, ōris m [destituo] оставляющий, покинувший Priap, Tert. [B.32]

 
 
     
 

dēstrictē [destrictus] резко, строго, решительно PJ, Veg, Ap etc. [B.32]

 

dēstrictio v. l. = districtio. [B.32]

 

dēstrictīvus v. l. = districtivus. [B.32]

 

dēstrictus, a, um 1. part. pf. к destringo; 2. adj. 1) резкий, решительный (accusator T); строгий (officium PJ); 2) вынутый из ножон, обнажённый (ensis H). [B.32]

 

dē-stringo, strīnxī, strictum, ere 1) срывать, обрывать (bacam myrti Col; frondem Q); сдёргивать, стягивать (tunicam ab umeris Ph): d. gladium (ensem) C, H etc. обнажать меч; 2) отнимать (destringi aliquid bonis PJ); 3) соскабливать (curvo ferro M); 4) гладить, поглаживать (d. se PM); слегка задевать, касаться (d. aequora alis O; d. pectus sagittā O; destricta lěvi vulnere cutis Sen); 5) изливать (amaritudinem PM); обрушивать (severitatem suam in aliquem Sen); злобно критиковать, разносить (scripta alicujus Ph; aliquem mordaci carmine O). [B.32]

 

dēstrūctilis и dēstrūctibilis, e подверженный разрушению (omnia quae manu fiunt Lact). [B.32]

 

dēstrūctio, ōnis f [destruo] 1) разрушение (murorum Su); 2) опровержение (sententiae Q). [B.32]

 

dēstrūctīvus, a, um [destruo] разрушительный CA. [B.32]

 

dēstrūctor, ōris m разрушитель Tert. [B.32]

 

dē-struo, strūxī, strūctum, ere 1) ломать (navem C); разрушать (templum Su; moenia V); 2) разорять, уничтожать (hominem VP, PJ; hostem T); 3) свергать (tyrannidem Q); 4) отнимать, лишать: d. constantiam alicujus Pt поколебать чью-либо решимость, лишить кого-либо мужества; d. crinem manumque St отнять корону и скипетр; 5) опровергать (finitionem Q). [B.32]