ЗАРИСОВКИ к 7-му АРКАНУ ТАРО

 
 
 

НА ГЛАВНУЮ

СБОРНИК

ЗАРИСОВКИ

ССЫЛКИ

 БИБЛИОТЕКА 

 

ЛАТИНСКО-РУССКИЙ СЛОВАРЬ

 

 
 

defl

D: de: defa - defe - defi - defl - defo - defr - defu

   

dēflagrātio, ōnis f [deflagro] 1) сгорание дотла (alicujus rei C); 2) всеобщий пожар, гибель (caeli atque terrarum C). [B.32]

 

dē-flagro, āvī, ātum, āre 1) сгорать дотла, погибать в пламени (fore aliquando, ut omnis hic mundus ardōre deflagret C); погореть, пострадать от пожара (communi incendio d. C): templum deflagravit manu alicujus C храм сгорел от чьей-то руки (кем-то подожжённый); deflagratus сгоревший (ictu fulminis C), перен. уничтоженный, погибший (imperium C); 2) переставать гореть, угасать, перен. утихать, прекращаться (ira deflagrat L, Lact; deflagrante seditione T); 3) сжигать, опалять (loca, quae sol deflagrat Vtr). [B.32]

 

dē-flammo, —, —, āre гасить, тушигь (taedam Ap). [B.32]

 
 
     
 

dē-flecto, flexī, flexum, ere 1) пригибать (ramum olivae Col); 2) отводить (amnes in alium cursum C); отклонять (tela ab aliquo V); отвернуть, отвратить (lumina O; oculos ab aliquo L): d. novam viam L проложить новую дорогу в сторону; d. se de aliquā re C уклоняться от чего-либо; d. aliquem de viā C совратить кого-либо с (правильного) пути; deflecti a cursu Pt отклониться от (своего) курса (о корабле); d. omnem acerbitatem in senatum Su перенести всю горечь на сенат; d. factum in aliquem Q свалить вину на кого-либо; ad verba rem d. C свести вопрос к словам (оставив в стороне его сущность); aliquid in suam utilitatem d. Q использовать что-либо в своих интересах; 3) изменять, превращать (aliquid in melius Sen; virtutes in vitia Su); 4) извращать (d. sententiam C); 5) отступать (a pristĭnā consuetudine Ph); удаляться: d. de via C свернуть с дороги; 6) уклониться, сбиться (a veritate C). [B.32]

 

dē-fleo, flēvī, flētum, flēre 1) оплакивать (aliquem ingenti gemitu QC; aliena mala Q; mors a multis defleta C); говорить в слезах, с горечью повествовать (d. civilia bella Sen); 2) (тж. d. oculos Ap) плакать до изнеможения, обливаться слезами (Psyche in scopuli vertice deflens Ap). [B.32]

 

dēflētio, ōnis f плач, оплакивание Jvc. [B.32]

 

dēflēvī pf. к defleo. [B.32]

 

dēflexio, ōnis f [deflecto] отклонение (meatūs solis Macr). [B.32]

 

I dēflexus, ūs m [deflecto] отклонение (animi ab odio ad gratiam VM). [B.32]

II dēflexus, a, um part. pf. к deflecto. [B.32]

 
 
     
 

dē-flo, āvī, ātum, āre 1) сдувать, обдувать Vr, PM; 2) болтать Ambr. [B.32]

 

dē-flocco, —, ātum, āre [floccus] делать лысым, плешивым (defloccati senes Pl). [B.32]

 

dēflōrātio, ōnis f [defloro] 1) срывание цветов, перен. подбор всего лучшего (deflorationes librorum facere Eccl); 2) (тж. d. virginitatis Ambr) дефлорация Eccl. [B.32]

 

dēflōreo, —, —, ēre Col = defloresco. [B.32]

 

dē-flōrēsco, flōruī, —, ere 1) отцветать (papaver deflorescit PM); 2) увядать, терять свежесть, блёкнуть (aut morbo aut vetustate rhH). [B.32]

 

dē-flōro, āvī, ātum, āre 1) срывать цветы, перен. делать выбор наилучшего (ex operibus alicujus d. aliquid Eccl); 2) помрачать, затуманивать (fulgores solis Amm); 3) дефлорировать Ambr. [B.32]

 
 
     
 

dē-fluo, flūxī, (flūxum), ere 1) стекать вниз, свергаться (flumen defluit de monte Sl; defluit saxis umor H; sudor a fronte defluens C): Tanais amnis ex Ripaeis montibus defluit PM река Танаис стекает (берёт начало) с Рипейских гор; 2) вести род, происходить (ab aliquo Su); 3) растекаться: Rhenus in plures defluit partes Cs Рейн растекается (распадается) на много рукавов; 4) ниспадать (vestis defluxit ad imos pedes V) или небрежно свисать (toga defluit H); 5) спадать (ad или in terrain L, Q, C): d. equo или ex equo QC свалиться (редко соскочить V) с лошади; 6) плыть, плавать (d. secundo amni V; medio amni L; fluvio secundo V); 7) отступать, удаляться, отхлынуть, оставить: adulescentes defluunt a Senecā Q юноши (молодёжь) удаляются от Сенеки (покидают его); 8) постепенно переходить (d. a necessariis artificiis ad elegantiora C): hoc totum e sophistarum fontibus defluxit ad forum C всё это проникло на форум (те. в широкую публику) из софистических источников; 9) доставаться, выпадать на долю (ad aliquem C; multa merces tibi defluat ab Jove H); 10) схлынуть, иссякнуть, перестать течь (amnis defluit H); 11) проходить, исчезать, пропадать (vires, tempus, ingenium defluxerunt Sl; odor defluit PM); 12) выпадать, вылезать (comae defluxerunt O); опадать (flores defluunt de arboribus Is); 13) схлынуть, кончаться (ubi salutatio defluxit, litteris me involvo C); 14) устареть, выйти из употребления (numerus Saturnius defluxit H). [B.32]

 

dēfluus, a, um [defluo] льющийся вниз, проливающийся (splendor ab alto d. St); идущий вниз по течению (seu d., sive obliquus eat St); струящийся вниз, ниспадающий (caesaries Eccl): vasculum defluum Ap водяные часы. [B.32]

 

dēfluvium, ī n [defluo] 1) истечение PM, Sol; 2) выпадение (capilli, pilorum PM). [B.32]

 

dēflūxī pf. к defluo. [B.32]

 

dēflūxio, ōnis f [defluo] 1) истечение (sudoris CA); 2) (тж. d. ventris CA) понос CA. [B.32]

 

dēflūxus, ūs m [defluo] стекание (in terras Ap). [B.32]